Hij komt uit Mallorca. Hij “rapt” in zijn eigen taal. Zijn bijnaam werd niet voor niets “het Verschrikkelijke Kind”. VALTONYC’s band met muziek gaat gepaard met een romantisch gevoel van gerechtigheid. Hij ontdekte “rap” via de Wu-Tang Clan, de Violadores del Verso, Sean Price, Vinnie Paz, Immortal Technic en Keny Arkana.
Hij omschrijft zijn muziek als een “rap boombap”. Zijn liedjes zijn vooral strijdlustig en veeleisend. Zijn invloeden zijn verre van beperkt tot rap: ze omvatten ook Minnie Riperton, Miles Davis, Quique Gonzalez en Paco de Lucia.
Voor hem is muziek een middel tot sociaal bewustzijn, dat efficiënter is dan politiek: “Ik hou echt van deze zin die zegt dat kunst een hamer moet zijn om de werkelijkheid vorm te geven”.
Zijn teksten hebben hem een gevangenisstraf van drie en een half jaar opgeleverd voor “excuses voor het terrorisme”, “bedreigingen” en (je denkt dat je droomt…) “beledigingen van de kroon”. Amnesty International wijst er in zijn jaarverslag op dat de “excuses voor het terrorisme” op buitensporige manier door de Spaanse justitie wordt gebruikt. Het lijkt duidelijk dat het arrest waarmee VALTONYC wordt veroordeeld, ongeldig zou verklaard worden indien de rapper in beroep zou gaan bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Ondertussen heeft hij zich ter beschikking gesteld van de Belgische justitie (net als een zekere Carles Puigdemont), die weigert tot zijn uitlevering over te gaan.
VALTONYC is niet meer dezelfde. Hij is gegroeid, gerijpt: na 15 eigen producties en een heel jaar op Belgische bodem, komt hij uit de schaduw en vertelt ons verhalen vol toekomstperspectieven. Met dit eerste album op homerecords.be biedt zich voor hem een wedergeboorte aan.
Zijn schrijfstijl blijft intact, vrij, provocerend, maar doorspekt met een zeldzame poëtische en metaforische dimensie. VALTONYC wordt begeleid door getalenteerde instrumentalisten zoals Boris Schmidt, Manuel Hermia, Bart Maris, Maarten Decombel, onder de muzikale leiding van Erno le Mentholé, om deze rap een ontluisterende en zeer kleurrijke rijkdom te geven. Ondersteund door DJ’s en artiesten uit zijn land zoals Ossian, Sr Oca, Etxart Casas, Poor Tramit en Balle, maakte VALTONYC, met “Piet Hein”, een esthetisch album, uit de tijd, bevrijd van de gebruikelijke codes en mode-effecten.
De metafoor is zelfs terug te vinden in de titel: “Piet Hein” is een 16e-eeuwse Nederlandse piraat die, na lange tijd door de Spanjaarden opgesloten te zijn geweest, uiteindelijk wraak neemt en als held naar zijn land terugkeert.
De slag bij Valtònyc? De vrijheid van het denken, de meningsuiting en de creatie. Hij is nu een vluchteling in België en zijn muziek en teksten klinken als zoveel krachtige hymnen die binnenkort tijdloze klassiekers zullen worden.
🟦 Bezetting
VALTONYC: vocals
DJ TÖHM : dj
eRno LE MENTHOLE: toetsenborden en koren
Boris SCHMIDT: contrabas
Manu HERMIA: tenorsaxofoon en fluiten
of Bart MARIS: trompet en bugel
🟦 Co-producties
“Piet Hein” kreeg de steun van het “Ramon Llull Instituut” en “De Pianofabriek”.
VALTONYC komt uit Mallorca. Hij rapt in zijn eigen taal. Zijn teksten hebben hem een gevangenisstraf van drie en een half jaar opgeleverd voor “excuses voor het terrorisme”, “bedreigingen” en (je denkt dat je droomt…) “beledigingen van de kroon”. Amnesty International wijst er in zijn jaarverslag op dat de “excuses voor het terrorisme” op buitensporige manier door de Spaanse justitie wordt gebruikt. Het lijkt duidelijk dat het arrest waarmee VALTONYC wordt veroordeeld, ongeldig zou verklaard worden indien de rapper in beroep zou gaan bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Ondertussen heeft hij zich ter beschikking gesteld van de Belgische justitie (net als een zekere Carles Puigdemont), die weigert tot zijn uitlevering over te gaan.
Laten we het daarbij laten voor wat betreft het hoofdstuk over recht en beleid. Het was echter belangrijk om de context te verduidelijken rond het project “Piet Hein”, waarvan het album werd uitgebracht op het Luikse “homerecords.be”. Een label dat al vele malen is toegejuicht om zijn onbevangenheid en waarvoor “vrijheid van mening” geen loos begrip is. In ballingschap op Belgische bodem blijft de rapper niet met gevouwen armen in de zetel zitten. Hij schrijft nieuwe provocerende teksten, waar zijn vriend eRno le Mentholé een fantastische groove aan toevoegt. Deze Luikse pianist, die zeker niet tot een bepaald muziekgenre behoort (ook geen rap), bereikt hier een prachtige fusie van hiphop gekleurd met een smaakvolle blauwe toets.
Ondersteund door een trompetsolo van Bart Maris, een saxofoon-lik van Manu Hermia of de warmte van een blaffende contrabas van Boris Schmidt, groeide “Piet Hein” hier en daar wat boven de zware context uit waarin hij zich had kunnen nestelen … en ontsnapte zo aan de clichés die rap soms omringen.
Deze metaforische “Piet Hein” (een verwijzing naar een 16e-eeuwse Nederlandse piraat die als held naar zijn land terugkeert nadat hij door de Spanjaarden gevangen was genomen) zal u evenzeer smaken voor zijn muzikaliteit als voor zijn aanpak.
Mogelijke formules: Kwintet / Kwartet / Trio / Duo
En wees als eerste op de hoogte van onze activiteiten
SceneOff. © 2019 Bruxelles, Belgium