Alexandre CAVALIERE werd geboren in 1985 in de buurt van Bergen/Mons in België. Hij groeide op in een familie van muzikanten. Als kind kreeg hij instrumenten als speelgoed. Al vroeg leerde de kleine Alexandre ritme aan te voelen door de snaartrommel vast te houden van het orkest van zijn vader. Op 8-jarige leeftijd speelt hij regelmatig piano, drums en uiteraard ook viool. Door dit laatste instrument dan uiteindelijk ook te leren, zal Alexander zijn gevoel voor ritme, zijn muzikaal- en improvisatietalent het best ontwikkelen. Gewiegd door de melodieën van Django Reinhardt en Stéphane Grappelli wordt de swing voor Alexandre een muzikale vanzelfsprekendheid.

In maart 1998 bracht het lot Didier Lockwood en Babik Reinhardt op zijn weg. Die twee muzikanten logeerden in het Royal Windsor Hotel te Brussel voor de uitreiking van de Django d’Or. Alexandre was daar toevallig met zijn vader aan het repeteren voor een concert met de groep Jazzy Strings. Didier Lockwood, Babik Reinhardt en Frank Hagège hoorden daar iemand viool spelen en waren onmiddellijk overtuigd van het talent van de violist. Hun verrassing was groot, toen ze de deur van de club open duwden en ontdekten dat een kind van 12 jaar die viool vast had! Verbluft door zoveel virtuositeit besloten ze Alexandre uit te nodigen om mee te gaan naar de Django d’Or in Brussel en nadien ook naar Parijs waar hij een geweldig succes behaalde!

En zo begon in 1999 het prachtige avontuur van Alexandre Cavaliere met een eerste plaat: “L’ALBUM” bij Hebra-records. Terwijl hij zich tegelijk toelegde op zijn studies werd hij ook reeds veel gevraagd voor televisie, radio en concerten. Zo nam hij onder andere deel aan Festivals in Antibes – Juan les Pins, Marciac, Samois-sur-Seine, Djangofolllies, Brosella Folk & Jazz, Jazz-à-Liège, Liberchies, Maubeuge, of de Belgische, Franse of Eurojazz Awards van Django d’Or …

Hij overtuigde het publiek op het podium tijdens een optreden in het Princess Grace Theatre in Monaco, als voorprogramma van Michel Jonasz in de Olympia, als gast van het Nationaal Orkest op de Grote Markt in Brussel, tijdens het festival “Jazz Espoo” (Finland), … en onlangs, dankzij Dorado Schmitt, maakte hij zijn première in het Django Reinhardt festival “Birdland” in New York.

Hij mocht ook samen spelen met muzikanten zoals Bireli Lagrene, Dominique Dipiazza, Stochelo Rosenberg, Michel Jonasz, Roby Lakatos, Toots Thielemans, Richard Galliano, Eddy Louis, Dennis Chambers, Richard Bona, Dorado Schmitt … en Benoît Sourisse, André Charlier en Jean Wellers (muzikanten van Didier Lockwood), met wie hij zijn tweede album, “Nomades”, opnam (2002). Dankzij deze CD werd hij ook in meer moderne context gehoord, zonder daarbij de swing uit het oog te verliezen.

Maar in de afgelopen jaren, werd hij betrokken bij moderne jazz groepen die zijn talent hebben ontdekt en dankzij dewelke hij in een nieuwe ontwikkeling van zijn carrière heeft kunnen investeren.

Ook heeft men hem aan het werk kunnen zien en horen voor het nieuwste album van Guy Cabay (2005), alsook in samenwerkingen met Philip Catherine, Alka Celtes Air, Darwin Case, Musicazur, Fabrizio Cassol, het Tentet van Michel Herr, enz …

🟦 Jean-louis RASSINFOSSE

De contrabassist Jean-louis RASSINFOSSE heeft met de meeste Belgische muzikanten gewerkt, zoals Jacques Pelzer, Sadi, Philip Catherine, Toots Thielemans, Steve Houben, Michel Herr, Eric Legnini … Ook begeleidde hij vele buitenlandse solisten: Pepper Adams, Tete Montoliu, Richard Galliano, Mike Mainieri, Sal Nisticò, Clifford Jordan, Philly Joe Jones, Kirk Lightsey, Charlie Mariano, Michel Pettrucciani, Randy Brecker en vooral, voor een periode van tien jaar, Chet Baker, met wie hij vele tournees in Europa heeft gedaan en 6 cd’s heeft opgenomen waaronder 4 in trio met Philip Catherine.

Sinds 80 heeft hij een prominente plaats verworven in het Jazz onderwijs in België: Seminarie van Luik, zomercursussen, en sinds 1988 is hij leraar aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel.

Momenteel maakt hij deel uit van verschillende groepen, waaronder het trio “L’Âme des Poètes”, een duo met de klassieke pianist Jean-Philippe Collard-Neven, het kwintet van Bart Quartier, het European Swing Trio, een trio met John Ruocco en Félix Simtaine, het trio van Claudio Roditi (5 CD), met de Duitse pianist Klaus Ignatzek (18 CD) die hem meenam voor opnames met Joe Henderson, Jordi Rossy, Gustavo Bergalli en de overleden Roemeense zangeres Anca Parghel. Hij nam het album “Crossworlds” op waarin hij zijn twee toonaangevende bands samenbrengt: “L’Âme des Poètes” en het “Klaus Ignatzek Quintet”.

Anderzijds wordt zijn humoristisch talent benadrukt in een parodie-show “The Reliquary of Braves”, alsook in zijn medewerking aan de laatste twee shows van de “Frivole Framboos” (Molière 2004).

In de Belgische jazz is hij een van die figuren waar je niet omheen kunt. Hij is zeer gegeerd als sideman. Men kan zijn lyriek en het persoonlijk geluid van zijn tellurische bas op wel honderd cd’s herkennen.

🟦 Vincent BRUYNINCKX

Vincent BRUYNINCKX studeerde klassieke piano bij Véronique Moureaux en jazz piano bij Thierry Smets, Nathalie Loriers en daarna in de klas van Eric Legnini in het Koninklijk Conservatorium Brussel. Hij rondt zijn muziekstudie af met allerlei workshops en cursussen in muziekanalyse, compositie, kamermuziek, improvisatie, … Zijn nieuwsgierigheid en zijn brede opleiding – hij studeerde ook natuurkunde – brachten hem ertoe om muziek vanuit verschillende invalshoeken te benaderen, zowel stilistisch als technisch (computerwetenschap, synthesizers, akoestiek, neurowetenschappen). Men kon hem op de Belgische jazz scene reeds aan het werk zien bij Toots Thielemans, Fred Delplancq, Laurent Doumont, Stéphane Mercier, Fabrice Alleman, Phil Abraham, Gino Lattuca, de Jazz Station Big Band, het Brussels Jazz Orchestra, Richard Rousselet, Jeanfrançois Prins, Bruno Castellucci, Benoît Vanderstraeten, Daniel Romeo, Paco Sery…

Hij is al lang geïnteresseerd in kamer- en hedendaagse muziek en levert een occasionele bijdrage aan het Ensemble Musiques Nouvelles. Zijn loopbaan omvat ook regelmatige uitstapjes naar pop, chanson … Hij treedt regelmatig op in Europa (van Nederland tot Turkije) en daarbuiten (VS, Midden-Oosten, Azië). Momenteel doceert hij jazz (naast Eric Legnini) en akoestiek aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel.

🟦 Frédéric GUEDON

Frédéric GUEDON, geboren in Clermont Ferrand, begon als tiener gitaar te spelen en werd al snel uitgedaagd door musette, wals en de muziek van Django. Hij was actief in heel Frankrijk vooraleer hij zich in Brussel vestigde, waar hij nu reeds een paar jaar woont.

🟦 Emmanuel BONETTI

Emmanuel BONETTI startte de gitaar op 15-jarige leeftijd op een autodidactische manier. Hij interesseerde zich onmiddellijk voor rock muziek in de brede zin (in lokale groepen) met verschillende excursies in de klassieke muziek. Gedurende een tijdje studeerde hij filosofie aan de universiteit en kwam daar in contact met andere stijlen: jazz, traditionele Indische muziek, hedendaagse muziek, maar besloot uiteindelijk zich volledig aan muziek te wijden. Zo begon hij studies aan de Jazz Studio in Antwerpen, om na zijn derde jaar aan het Conservatoire Royal de Bruxelles verder jazz gitaar te studeren bij Paolo Radoni en zijn studies te beëindigen aan het Koninklijk Conservetorium Brussel bij Fabien Degryse.